(به نام آن که گل را با خار آفرید)

دوست دارم  کبوتر بودم وبر بام تنهاییم بال میگشودم و تمام گلهای عالم را به خاک پایت هدیه میکردم.

دوست دارم زندگی را به توان گل و محنت را به ذرات مثبت+ احترام و عشق را با انرژی روحم برایت هدیه میکردم.

من به عنوان یک دوست دوست دارم که برایم به اندازه ی آسمان باشی تا بتوانم تکه ابری در وجودت باشم یا که باغی باشم تا بتوانم درخت و گلستان باشم یا ستاره ای باشی تا بتوانم تورا از روی زمین ببینم ودر آخر دوست دارم زندگی باشی تا یکی از سیاره های وجودت باشم.

<دوستت دارم همراه با سوگند عاشقانه گل های یاسمن>

من زانوهايم را به آغوش كشيده بودم...

وقتي تو براي آغوش ديگري،

 زانو زده بودي!!!

پستچي حواس پرت،

 نامه هاي تورا به خانه همسايه مي اندازد!

وگرنه محال است فراموشم كرده باشي...

In The Name Of God

به صدای جویبارها

           به خروش موج دریا

                     به صفای کهکشانها

                                به قطار کاروانها

                                        به امید ساربانها

                                                به عروسی آ سمانها

                                                              به آرامگاه دریاها

به صداقت و امیدم

                      به جوا نیم به قلبم

                                             که تو را دوست دارم!

·        فقط با صدای لرزانت پرسیدی

·        چشمان کدام بی رحمی بود که ندید تن زخمی ات جایی دگر برای خنجرش ندارد؟؟

·        سرم را پایین انداختم وپاسخ دادم

خنجر نداشت و جز نوازش چیزی از دستان مهربانش ندیدم

با دستانت خواستی نوازشم دهی ولی دستانت را کنار کشیدم ...خواستی بپرسی ولی ادامه دادم

اری نوازش هایش،چشمان مهربانش و گرمی سخنانش ....نمی دانستم اگر برود روزی خنجری بر قلبم خواهد شد

سخنانم که تمام شد فهمیدی قصه ی تنهایی قلبم را،از جایت بلند شدی و با بغضی که سخت می کرد سخنانت را گفتی هنوز دیر نشده بعد کفشهایت را پوشیدی تا پیدایش کنی  گمشده ام را...چشم هایم را بستم و فریاد زدم

نه نه  نه ...نرو نرو

ترو خدا  دوباره نرو...نرو و زخمام و دوباره تازه نکن

از حرفام چند ساعتی خشکت زد بعد رو به من کردی ،مثل بارون گریه می کردی

اره باورت نمی شد

نشستی اشکات و به گونه هام زدی و با خنده گفتی

ببین اشکای هردوتامون شورند

بعد گفتی

همیشه منتظر همین یه کلمه بودم

۰۰۰نرو۰۰۰

   عشق نمی پرسه اهل کجایی ،
       فقط میگه تو قلب من زندگی می کنی .

         عشق نمی پرسه چرا دور هستی

     فقط میگه همیشه با من هستی

              عشق نمی پرسه که دوستم داری

                 فقط میگه : دوستت دارم

دوستت دارم ای تک رویای زندگی من

   دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک چراغ زندگی منی

 با من بمان تو آن تک واژه زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من تو  تک خوشی زندگی منی

با من بمان تو آن تک عشق زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک کلید خوشبختی منی

با من بمان تو آن تک یاردوران تنهایی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک ستاره ی زندگی منی

با من بمان تو آن  تک نیاز زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک امید زندگی منی

با من بمان تو آن تک آوای زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک دوست شبهای منی

با من بمان تو  تک معنی دهنده زندگی من هستی
دوستت دارم ای تک رویاي زندگی من

In The Name of God

نمی دانم چرا وقتی عشق تورا در بین برگهای سبز جستجو میکنم خزان برگها را میبینم ولی باور نمی کنم  که روزی تو نیز خزانی سبز خواهی شد.

رشیه های یاد تورا اگر در بین کرانه های های طوفانی از هم جدا شود آنگاه است که صداقت موج رابررشیه های بی پناه باور خواهم کرد نمی دانم  چرا وقتی  سکوت لحظه ها را میبینم آنگاه است که معنایی در اترور فریاد کشیدن و فریاد در سکوت را به راحتی سبز بودن برگها درک می کنم.

نمیدانم چرا هر گاه دلم هوای کوچ میکند  خود را در پرستوی تبعیدی سر زمین نام تو می بینم.

نمی دانم چرا هر گاه  بوی رفتنت را از پیراهن جا گزاشته ات می بویم

آنگاه است که...

دل من تنها بود
دل من هرزه نبود
دل من عادت داشت
که بماند یک جا
به کجا؟
معلوم است
به در خانه ی تو
دل من عادت داشت
که بماند آن جا
پشت یک پرده تور
که تو هرروز آن را
به کناری بزنی
دل من ساکن دیوارو دری
که تو هرروز از آن می گذری
دل من ساکن دستان تو بود
دل من گوشه یک باغچه بود
که تو هرروز به آن می نگری
دل من رادیدی؟
ساکن کفش تو بود
یادت هست؟

پیرمرد صبح زود از خانه بیرون آمد. پیاده رو در دست تعمیر بود. در خیابان شروع به راه رفتن کرد که ناگهان ماشینی به او زد. به زمین افتاد. مردم دورش جمع شدند و او را به بیمارستان رساندند.
پس از پانسمان زخم ها، پرستاران از او خواستند که آماده شود تا از استخوان هایش عکسبرداری شود. پیرمرد به فکر فرو رفت و یکباره از جا بلند شد و لنگ لنگان به سمت در رفت. به پرستاری که می خواست مانع رفتنش شود گفت که عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.
پرستار سعی کرد او را برای ماندن و ادامه درمان قانع کند ولی موفق نشدند. از پیرمرد دلیل عجله اش را پرسید.
در جواب گفت: زنم در خانه سالمندان است. من هر صبح به آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!
پرستار گفت: اصلا نگران نباشید. ما به او خبر می دهیم که امروز دیرتر می رسید.
پیرمرد جواب داد: متاسفم! او بیماریِ فراموشی دارد و متوجه چیزی نخواهد شد و حتی مرا هم نمی شناسد!
پرستار با تعجب پرسید: پس چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید در حالی که شما را نمی شناسد؟
پیرمرد با صدایی غمگین و آرام گفت: اما من که می دانم او کیست . . . !

هی فلانی ... میدانی؟ میگویند رسم زندگی چنین است :

می آیند...
می مانند...
عادت می دهند...
و می روند!!!
وتو در خود می مانی و تو تنها !
راستی نگفتی ، رسم تو نیز چنین است؟مثل همه فلانی ها ؟!

 پرسید که چرا دیر کرده است ؟   نکند دل دیگری اورا اسیر کرده است ؟  

خندیدم و گفتم او فقط اسیر من است تنها دقایقی چند تاخیر کرده است گفتم امروز هوا سرد بوده است شاید موعد قرار تغییر کرده است...

خندید به سادگیم آینه و گفت احساس پاک تورا زنجیر کرده است!  گفتم ار عشق من چنین سخن مگوی گفت : خوابی سالها دیر کرده است...

در ایینه به خود نگاه میکنم آه عشق او عجیب مرا پیر کرده است راست گفت آیینه که منتظر نباش او برای همیشه دیر کرده است .

این عشق تو چرا کم نمی شــود
وین سینه خالی از غم نمی شود

دوای دردهـــای مـن تـــو بـوده ای
چــرا نـگاه تـــو مرهـــم نمی شود

تـمـــــام دل مـــــرا ســــــروده ای
ســـرود تـــو تمـام هـم نمی شود

آوارگــــی خســته می کنـد مـرا
خستــگی دلیـل خوابم نمی شود

عشـــق تــو وابـستـه می کند مرا
و ایــــن طنــاب چــاهم نمی شود

کجاست خنده های مه گرفته ات
کـه ابـر ، عـابر سرابـم نمی شود

کجاست دستهای تب گرفتــه ات
کــه رهنــمای راهــــم نمی شود

من از غریـب زادگــی دلـم گرفــت
چــــــرا تمــام ، غربتـم نمی شود

من از کـویر مانــدگی دلـم گرفــت
چــــــرا وقـــت رفتنـــم نمی شود

In The Name Of God

من آن  را به صدای قدم پیک بشارت دادم

و به آنان گفتم:

                       هر که با فرع صبا دوست شود

                                              خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

                                             کار ما شاید این است

که در افسون گل سرخ شناور باشیم

                                               کار ما شاید این است

که میان گل نیلوفر سرخ

                                               پی آواز حقیقت بدویم

زندگی آشتی کردن در خوضچه ی اکنون است!

In The Name of God

من به نامه ی کوتاه پر از راز و نیاز

                                            من به آن اشک به هنگام وداع معشوق

من به دلدادگی فرع سحر در شب یلدای فراغ

                                           من به یک عشق بی نام و نشان می نامم

من به آن خنده پرمعنی محکوم به مرگ

                                           من چو رودی که سوا از دریاست

به تو می اندیشم...

                آرزو می کنم روشنکی باشم

                                            در سار بیشه ی شب

و پیامی که بشارت دهد آمدنت را در فصل سبز!

In The Name of God

شب قدر رو به همه  شما عزیزان تسلیت میگم و با ارزوی ظهور آقا امام زمان و شفای همه ی مریضاها و همین طور تسکین دل تمام عاشقان!

In The Name Of  God

زندگی حس غریبی است که یک وجح مهاجر دارد

زندگی موج عشق و عطش است به وسعت یک محنا

زندگی جستجوی عشق است در کوچه پس کوچه ی خاطره هاست

زندگی تکرار است تکرار روز های گذشته

زندگی زندگی زنگ تفریحی است بین تو لد و مرگ زندگی خاکستری است از عشق تو

قسم به جامع عشقی که از مهرت به تن دارم

فراموشت نخواهم کرد که تا جان در بدن دارم.

اولین كسی كه عاشقش میشی دلتو میشكونه و میره . دومین كسی رو كه میای دوست داشته باشی و از تجربه قبلی استفاده كنی دلتو بدتر میشكنه و میزاره میره . بعدش دیگه هیچ چیز واست مهم نیست و از این به بعد میشی اون آدمی كه هیچ وقت نبودی . دیگه دوست دارم واست رنگی نداره .. و اگه یه آدم خوب باهات دوست بشه تو دلشو میشكونی كه انتقام خودتو ازش بگیری و اون میره با یكی دیگه.

به ادامه مطلب برو...

بخاطر تمام خنده هايي كه از صورتم گرفتي .... بخاطر تمام

 غمهايي كه بر صورتم نشاندي .... نمي بخشمت .... بخاطر

 دلي كه برايم شكستي .... .. بخاطر احساسی كه برايم پرپر

 كردي ..... نمي بخشمت .... بخاطر زخمي كه بر وجودم

 نشاندي ..... بخاطر نمكي كه بر زخمم گذاردي .... و مي

 بخشمت بخاطر عشقي كه بر قلبم حك كردي

آنچه بعضي ها در سينه دارند

كاروانسراست ، نه دل !